20/10/54

1 พันลำ 1 รำพัน

ชีวิตคนเรามักจะมีสิ่งที่เรียกว่าความเจ็บปวดอยู่ข้างกายเสมอ

บางทีเราอาจจะคิดหรือไม่คิดถึงมันแต่เราก็รู้สึกสัมผัสเรียนรู้มันได้

โดยวิธีทางธรรมชาติที่เกิดจากแรงขับดันทางเพศไม่ว่าจะเป็น

สิ่งมีชีวิตที่ใช้เพศที่หนึ่งหรือสองบางที่สิ่งเหล่านั้นมันอาจจะยัง

ไม่ปรากฏขึ้นมาอย่างเด่นชัดแต่ถ้ามันเกิดขึ้นมาแล้วมันคงจะ

เหมือนกับรอยแผลเป็น หรือ รอยสักที่อยู่บนร่างกายเพื่อบอก

เรื่องราวช่วงหนึ่งของชีวิตที่ถ้าเราอยากอยู่กับมันก็ต้องรักษามันไว้

ให้ดีแต่ก็นั่นแหละทำไมบางทีมันอาจไม่อยากอยู่กับเราก็ต้องให้มัน

ไหลออกไปเหมือนไวน์แดงที่กำลังลื่นลงคอขณะที่เรากินแกล้มกับหอยอีรม

ชั้นสถุลในความหมายความจริงของชีวิตนี้อาจหาจุดสิ้นสุดไม่ได้แต่

ความเมาที่มีอยู่ในร่างขณะเดินผ่านสะพานมัฆวานในยามที่สเหลืองกับ

สีแดงแลกเปลี่ยนความคิดเห็นทางความเจ้บปวดกันข้าพเจ้ารู้สึกว่าตัว

เองเป็นแค่ละอองธุลีที่ระหกระเหินบนทางเดินแห่งความบันเทิงและรื่นเริง

ของสังคมบนความทุกข์ระทมของคนจนๆบนแผ่นดินขวานทองขณะที่เข็ม

ทิศไม่อาจจะชี้ถูกทางได้ ขณะที่นาฬิกาตาย ขณะที่ไม้พายสู่ฝั่งฝันของมวล

มนุษย์ชาติต้องหัก ขณะนั้นเค้ากลับมาแล้วก้มกราบแผ่นดินไทยแล้วลุกขึ้น

จับมือกับร่างทรงแห่งพันธมิตรเพื่อประชาธิปไตยหัวขาวสิ่งนั้นอาจทำให้คุณ

ยิ้มขึ้นมาได้บ้างถ้าหากจะมีแม้ความเจ็บปวด

ถ้าอ่านมาตั้งนานเนี่ยข้าพเจ้าอยากจะบอกว่าอย่าลืมถอดปลั๊กไฟหลัง

Shut Down ละมันเปลืองไฟ

6 ความคิดเห็น:

  1. ^^ ชอบมาก
    คิดอะไรได้หลายอย่าง

    ตอบลบ
  2. ไม่ระบุชื่อ27 ตุลาคม 2554 เวลา 22:11

    นั่นมันก้อคือชีวิตของแต่ละคนที่จะต้องดำเนินไปตามแต่การดำเนินชีวิตของคนๆนั้นที่มันจะต้องเป็นตามชะตากรรมชีวิติของคนๆนั้น แต่ถ้าทุกคนเลือกที่จะเดินทางอย่างมีความสุขตล๊อดไปได้ก็คงจะดี คงจะไม่ต้องพรัดพรากสิ่งที่เราเรียกว่าบ้านหลังใหญ่ที่ให้กำเหนิดชีวิตเรามาตั่งแต่แรก...............เรามั่วๆ555

    ตอบลบ
  3. ถ้าไม่เจ็บก็จะไม่รู้จักว่าความรู้สึกหลังเจ็บมันเป็นอย่างไร "นักรบย่อมมีบาดแผล"

    ตอบลบ
  4. เราอ่านแล้วก็ งง รู้สึกว่ามันลึกซึ้งกว่าเราจะเข้าใจ
    หรือมันสะท้อนความจริงเกินไป

    ตอบลบ